Αναρτήσεις
Χαιρετώ όλους τους φίλους και ξεκινάω το σημερινό άρθρο μου για την εθνική ομάδα της Αγγλίας, με τη φωτογραφία του αγαπημένου μου Αγγλου ποδοσφαιριστή όλων των εποχών, του τιτανοτεράστιου Πολ Γκασκόιν (εδώ μαζι με με Κρις Γουόντλ)
Μεγαλώνοντας σαν παιδί στα 80ς, αγάπησα κ εγώ εκείνες τις Σαββατιάτικες μεταδόσεις της ΕΡΤ των Αγγλικών αγώνων (αξέχαστος θα μου μείνει ο τελικός Γουίμπλετον-Λίβερπουλ οπου ο μικρός Δαβιδ κερδισε το Γολιάθ) κ έτσι άρχισα να μαγεύομαι απο τις εικόνες που έβλεπα.
Ποτέ όμως δεν μπόρεσα να συμπαθήσω την εθνική τους ομάδα (εκτός μιας φοράς..)
Ίσως η υπεροψία των Αγγλων και σαν έθνος και στο ποδόσφαιρο συγκεκριμένα, με έκαναν να χαίρομαι σε κάθε αποτυχία τους (εκτός μιας φοράς...)
Άς κάνουμε λοιπόν μια αναδρομή στην πορεία των "λιονταριών" για να δούμε τα κατορθώματα αυτών που ανακάλυψαν το σπορ...
Ήταν στο μουντιαλ του 1950 στη Βραζιλια,που έλαβαν για πρώτη φορά μέρος καθώς μέχρι τότε απείχαν απο τη διοργάνωση αφου τη θεωρούσαν κατώτερη του επιπέδου του ποδοσφαίρου τους...
Εκεί ήταν που έφαγαν κ την πρώτη μεγάλη σφαλιάρα για το γόητρό τους.
Ήττα απο μια ομάδα μαθητών,αγροκαλλιεργητών και λοιπών ξυλοκόπων απο τις ΗΠΑ με 1-0 και πρόωρος αποκλεισμός! Λέγεται μάλιστα οτι ο σκόρερ του γκολ, ενας τύπος απο την Αιτή, εκανε και τελετές βουντου!!!
Όμως όπως φαίνεται αυτο δεν ήταν αρκετό για να τους βάλει μυαλό.Ακολούθησαν οι 2 πιο ντροπιαστικές ήττες της ιστορίας τους τα επόμενα χρόνια.
Το 1953 μπροστά σε 105.000 θεατές στο Γουέμπλευ η μεγάλη Ουγγαρία της εποχής τους ταπείνωσε μεσα στο σπίτι τους με 3-6!!! Εκείνη η ομάδα του Πουσκας και των αλλων σπουδαίων Ούγγρων παιχτών ειναι απο τις πιο αδικημένες όλων των εποχών. Ούτε αυτό ήταν όμως αρκετό! Ζητώντας ρεβανς παίζουν ξανά το 1954 ,στη Βουδαπεστη αυτή τη φορά, με την Ουγγαρία να κερδίζει με το αστρονομικό 7-1!!!
Τότε ήταν που κατάλαβαν οριστικά οτι πρέπει να κάνουν μεγάλες αλλαγές στον τρόπο που παίζουν το άθλημα αν θέλουν στο μέλλον να έχουν κάποια επιτυχία..
Σε 12 χρόνια απο τότε ανταμείφθηκαν..
Στα επόμενα μουντιαλ αποκλείστηκαν το '54 απο Ουρουγουάη στους 8 με 4-2, το '58 στους ομίλους, κ το '62 απο τη Βραζιλία με 3-1 στους 8. Ώσπου το 1966 επιτέλους, και με βάση την τριάδα της Γουέστ Χαμ, Μπόμπυ Μουρ,Μάρτιν Πίτερς,Τζεφ Χαρστ, κατακτούν επιτέλους το κύπελλο, έστω και με ένα γκολ-φάντασμα στον τελικό με Δ.Γερμανία.
Η ίδια περίπου ομάδα θα κάνει μια καλή εμφάνιση και στο Μεξικο το '70, οπου θα αποκλειστούν αυτή τη φορά απο τους Δ. Γερμανούς στους 8 με 3-2 και αφού είχαν προηγηθεί με 0-2. Επόμενη εμφάνιση σε μουντιαλ θα ειναι το 1982 αφου στα προηγούμενα δεν κατάφεραν να προκριθούν.Εκει χωρίς τιποτε αξιόλογο σταματάνε στο 2ο γύρο. Το 1986 σταματάνε απο το χέρι και το πόδι του θεού...
Kαι φτάνουμε στο 1990...Η μοναδική φορά που υποστήριξα την εθνική Αγγλίας και στεναχωρέθηκα που αποκλείστηκε στα πέναλτυ απο τη Γερμανια κ πάλι. Ο κυριότερος λόγος ήταν όπως είπα στην αρχή το πουλεν μου ο Πολ Γκασκόιν! Ο καλύτερος κατα τη γνώμη μου Άγγλος παίχτης των τελευταίων 30 χρόνων (ίσως μαζί με τον Σιρερ κ τον Λινεκερ). Έχοντας επισης στην ομάδα παίχτες όπως ο Γουοντλ,ο Λινεκερ,ο Πιρς, ο αιματοβαμμένος Τερυ Μπουτσερ, ο Μπιρντσλευ, έφτασαν πολύ κοντά στον τελικό.
Απο εκει κ πέρα αφου κ πάλι το '94 δεν μπόρεσαν να προκριθούν στα τελικά, δεν εχουν δείξει κάτι ιδιαίτερο με αποκλεισμούς το '98 απο την Αργεντινή στα πεναλτυ, τη Βραζιλία το '02 με 2-1, την Πορτογαλία το '06 στα πεναλτυ, τη Γερμανια πάλι το '10 με 4-1 και το φετινο ναυάγιο.
Η ίδια περίπου ιστορία παίζεται και στα Εuro οπου η καλύτερη πορεία τους ηταν το 1996 μέσα στην έδρα τους όπου έφτασαν μέχρι τους 4 και χάσανε για μια ακόμη φορά απο τους Γερμανούς..
 |
| O Terry Butcher μεσα στα αιματα! |
Κάτι φαίνεται όμως οτι αλλάζει κ πάλι. Όπως το '54 μετα τις σφαλιάρες απο τους Ούγγρους, ετσι κ τώρα οι Άγγλοι εκατσαν στο τραπέζι κ έκαναν μια έρευνα για το τι φταίει και δεν εχουν επιτυχίες ως εθνική και αποφάσισαν να προχωρήσουν σε αλλαγές στον τρόπο παιχνιδιού τους. Για παράδειγμα στις ακαδημίες τους πλέον απαγορεύεται ο τερματοφύλακας να κάνει μακρινό βολέ, αλλα να παίξει την μπάλα χαμηλά στον μπακ και να ξεκινήσει μια πιο ορθολογική ανάπτυξη παιχνιδιού. Αυτο γίνεται για να σταματήσει το σύστημα με τις γιόμες που στοχεύουν τον επιθετικό. Έχουν επίσης καθιερωθεί διάφορες ασκήσεις προσαρμογής των παιχτών σε συνεχείς μεταβαλλόμενες συνθήκες αγώνα. Αυτό γιατι κατέλειξαν οτι οι Άγγλοι ποδοσφαίριστες μπορεί να είναι καλοί πάνω σε ένα σύστημα ή μια τακτική που εχουν μάθει, αλλά όταν οι καταστάσεις μέσα στο παιχνίδι αλλάζουν, δεν μπορούν να προσαρμοστούν, να ανταποκριθούν και να πάρουν πρωτοβουλία. Ολα αυτά και πολλά άλλα τα μαθαίνουν πλέον σε παιδάκια 10 ετών!
Μένει λοιπόν να δούμε στο μέλλον οταν αυτά τα παιδάκια θα μεγαλώσουν ( σε καμια 10ετία) κατα πόσο θα έχει αλλάξει κ το Αγγλικό ποδόσφαιρο για μια ακόμα φορά.
Μέχρι τότε η αλήθεια κρύβεται στους Sex Pistols...!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου